การฝึกประสาทสัมผัสหลายด้าน — เพื่อส่งเสริมปฏิสัมพันธ์และการสื่อสารระหว่างสมองซีกซ้ายและขวา หลักสูตรพื้นฐานอัจฉริยะนี้ใช้การประสานการมองเห็นและการได้ยิน ร่วมกับการมีส่วนร่วมของความจำเสียงสะท้อนและการสัมผัสเชิงพื้นที่ด้วยมือ เพื่ออำนวยความสะดวกในการปฏิสัมพันธ์และการสื่อสารระหว่างสมองซีกซ้ายและขวา ช่วยให้สมองทั้งหมดอยู่ในสภาวะที่คงที่ และเพิ่มทิศทางและระยะเวลาของกระบวนการคิด ส่งผลให้ความสามารถในการวิเคราะห์ ตัดสิน ใช้เหตุผล และสังเกตได้รับการยกระดับขึ้น

การรับรู้ทางสายตา — ทักษะการรับรู้ทางพื้นที่สามารถแบ่งออกเป็นสองประเภทหลัก คือ การรับรู้ทางสายตา และการบูรณาการระหว่างการมองเห็นและการเคลื่อนไหว การรับรู้ทางสายตาคือความสามารถในการเข้าใจสิ่งที่เห็น ช่วยให้เราค้นพบสิ่งของ สังเกตความแตกต่างระหว่างสิ่งของ และจดจำสิ่งที่เราเห็น การบูรณาการระหว่างการมองเห็นและการเคลื่อนไหว คือความสามารถในการประสานสิ่งที่เห็นเข้ากับการเคลื่อนไหวของร่างกาย การคัดลอกข้อความจากกระดานหรือจากหนังสือเป็นอีกงานหนึ่งที่ต้องใช้การบูรณาการระหว่างการมองเห็นและการเคลื่อนไหวอย่างมีประสิทธิภาพ เนื่องจากเด็กจะเลื่อนสายตาจากระยะไกลไปใกล้ หรือจากหนังสือข้างตัวไปยังกระดาษที่อยู่ตรงหน้า จุดอ่อนด้านทักษะการมองเห็นและมิติสัมพันธ์อาจนำไปสู่ความยากลำบากทางวิชาการในด้านต่างๆ เช่น การอ่าน การเขียน การสะกดคำ และคณิตศาสตร์ เด็กที่มีจุดอ่อนด้านการมองเห็นและมิติสัมพันธ์อาจประสบปัญหาในการระบายสี การประกอบตัวต่อ การหยิบจับสิ่งของ และการผูกเชือกรองเท้า บางครั้งทักษะทางสังคมของพวกเขาก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน เนื่องจากพวกเขาตีความสัญญาณการสื่อสารที่ไม่ใช่คำพูด เช่น การแสดงออกทางสีหน้าและภาษากายได้ไม่ถูกต้อง

การติดตามสายตาและภาวะดิสเล็กเซีย — การติดตามสายตาหมายถึงการขยับสายตาจากซ้ายไปขวาอย่างมีประสิทธิภาพ หรือการเพ่งมองวัตถุในขณะที่วัตถุเคลื่อนที่ผ่านขอบเขตการมองเห็น ทักษะนี้มีความสำคัญต่อกิจกรรมประจำวันเกือบทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นการอ่าน การเขียน การคัดลอก การวาดภาพ และการเล่น ดังนั้น เด็กที่มีปัญหาการติดตามสายตาจึงมักประสบปัญหาในการเรียน เนื่องจากมักจะหลงตำแหน่ง ข้าม หรือสลับคำ และมีปัญหาในการทำความเข้าใจ พวกเขาไม่สามารถขยับสายตาบนหน้ากระดาษได้อย่างแม่นยำ และมักใช้นิ้วเพื่อติดตามคำ ซึ่งอาจทำให้การอ่านเป็นเรื่องที่ไม่สบายตัวและเหนื่อยล้ามากขึ้น มีรายงานมากมายเกี่ยวกับผู้ที่มีภาวะดิสเล็กเซียที่ประสบปัญหานี้ ซึ่งอาจอธิบายอาการทั่วไปบางอย่างของภาวะดิสเล็กเซีย เช่น ตัวอักษรเบลอ ตัวอักษรกลับด้าน และคำที่หายไปขณะอ่าน

การประสานสัมพันธ์ระหว่างมือและตา — การทำงานร่วมกันระหว่างสายตาและการเคลื่อนไหว หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า การประสานสัมพันธ์ระหว่างมือและตา คือความสามารถของระบบการมองเห็นในการประสานข้อมูลที่ได้รับผ่านสายตา เพื่อควบคุมมือให้ทำงาน การประสานสัมพันธ์ระหว่างมือและตาส่งผลต่อความสามารถในการระบายสี วาดภาพ แก้เขาวงกต เขียนหนังสือ รับลูกบอล ต่อจิ๊กซอว์ ผูกเชือกรองเท้า ติดกระดุมเสื้อ ต่อบล็อก ร้อยเข็ม ใช้กรรไกร และอื่นๆ

ทักษะการเคลื่อนไหวเล็ก — ทักษะที่จำเป็นในการควบคุมกล้ามเนื้อมัดเล็กของร่างกายสำหรับการเขียน การเล่นเครื่องดนตรี การติดกระดุมเสื้อ การผูกเชือกรองเท้า และงานฝีมือ ทักษะการเคลื่อนไหวเล็กยังสัมพันธ์กับการอ่านและการเขียน ดังนั้นเด็กที่มีมือไม่ดี การประสานงานทางสายตาอาจเขียนหนังสือได้ไม่ดีและใช้เวลาในการทำการบ้านนานขึ้น

ทักษะการเคลื่อนไหวร่างกายโดยรวม — ความสามารถที่จำเป็นในการควบคุมกล้ามเนื้อมัดใหญ่ของร่างกายเพื่อการเดิน การวิ่ง การทรงตัว การนั่งตัวตรง การพลิกตัว การขว้างลูกบอล การคลาน และกิจกรรมอื่นๆ

ความจำทางการได้ยิน — ความจำทางการได้ยินหมายถึงความสามารถในการเก็บและจดจำข้อมูลทางการได้ยิน ความสามารถในการเรียนรู้จากคำสั่งเสียงเป็นทักษะพื้นฐานในชีวิตประจำวันของเรา อย่างไรก็ตาม เด็กที่มีความจำทางการได้ยินต่ำอาจมีปัญหาในการเข้าใจความหมายของคำศัพท์ และอาจถึงขั้นเข้าใจภาษาได้ล่าช้า ความจำทางการได้ยินมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการเรียนรู้ เนื่องจากการเรียนรู้จำเป็นต้องอาศัยความจำทางการได้ยินเพื่อให้เด็กจดจำเสียงของคำและนำมาประกอบกันเป็นคำ อย่างที่ทราบกันดีว่าระบบการได้ยินมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อพัฒนาการทางภาษา เด็กที่มีความจำทางการได้ยินบกพร่องจะมีปัญหาในการตีความข้อความ

ความจำเชิงพื้นที่ — ความจำเชิงพื้นที่ หมายถึง การเข้ารหัส การจัดเก็บ และการดึงข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะของพื้นที่ในสภาพแวดล้อมของบุคคล ความจำเชิงพื้นที่เป็นกระบวนการทางปัญญาที่ช่วยให้บุคคลสามารถจดจำตำแหน่งต่างๆ รวมถึงความสัมพันธ์เชิงพื้นที่ระหว่างวัตถุต่างๆ ความสามารถนี้เป็นทักษะสำคัญในการอ่าน คณิตศาสตร์ และการเขียนลายมือ เด็กต้องมีความสามารถในการจดจำสัญลักษณ์ต่างๆ บอกความแตกต่างระหว่างรูปทรงที่คล้ายคลึงกัน และรับรู้ทิศทางของสัญลักษณ์เหล่านั้น

ความจำภาพ — ความจำภาพหมายถึงการจดจำข้อมูลภาพ และยังเป็นส่วนสำคัญของทักษะการรับรู้ ช่วยให้เราจดจำข้อมูลต่างๆ เช่น ตัวอักษร ตัวเลข คำ และรูปภาพที่มองเห็น เมื่อเรียนรู้การอ่านและการเขียน เด็กจะต้องจดจำสิ่งที่อ่านและจดจำคำศัพท์ หากเด็กมีปัญหาในทักษะนี้ พวกเขาอาจประสบปัญหาในการคัดลอกงานจากกระดานหรือหนังสือ เพราะจำคำหรือประโยคไม่ได้ ความจำมีสองประเภทหลัก

—หน่วยความจำระยะสั้น — เก็บข้อมูลไว้เพียงช่วงเวลาสั้นๆ

—หน่วยความจำระยะยาว — เก็บข้อมูลได้ไม่จำกัดจำนวน

การแยกแยะภาพ — การแยกแยะภาพหมายถึงความสามารถในการแยกแยะวัตถุหนึ่งออกจากอีกวัตถุหนึ่ง ทักษะนี้มีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งต่อการเรียนรู้ของเด็กทุกวัย ช่วยให้เราเห็นความแตกต่างระหว่างวัตถุที่มีความคล้ายคลึงกัน สำหรับการอ่านและการเขียน เด็กๆ จำเป็นต้องแยกแยะสัญลักษณ์ต่างๆ ที่ประกอบกันเป็นภาษาเขียนของเรา เด็กที่มีความผิดปกติในการแยกแยะภาพมักจะสับสนระหว่างตัวอักษรหรือตัวเลข และมีปัญหาในการอ่านหรือการสแกนรูปภาพเพื่อหาข้อมูล นอกจากนี้ ตัวอักษร (b, d และ p) และตัวเลข (6 และ 9) ยังมีความแตกต่างกันเล็กน้อยมาก ดังนั้น ทักษะการแยกแยะภาพจึงเป็นสิ่งสำคัญที่เด็กๆ ควรมีเพื่อให้พวกเขาสามารถแยกแยะลักษณะเด่นของรูปทรงต่างๆ เช่น รูปทรง ทิศทาง ขนาด และสี